[Δεκτή αίτηση ακύρωσης απόφασης απόρριψης ανανέωσης άδειας διαμονής για λόγους δημόσιας τάξης]
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με την ανωτέρω απόφασή του έκανε δεκτή την αίτηση ακύρωσης κατά της απόφασης του Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του εντολέα μας Β. Κ. για ανανέωση άδειας διαμονής με την αιτιολογία της συνδρομής λόγων δημόσιας τάξης και ασφάλειας λόγω προηγούμενης κακουργηματικής καταδίκης του για προώθηση λαθρομεταναστών στη χώρα. Ειδικότερα, το δικαστήριο έκρινε ότι «η Διοίκηση κατά την έκδοση της απόφασης περί απόρριψης του αιτήματος ανανέωσης άδειας διαμονής δεκαετούς διάρκειας του αιτούντος δεν συνεκτίμησε, κατ’ εφαρμογή των επιταγών της αρχής της αναλογικότητας και της χρηστής διοίκησης, τη διάρκεια της διαμονής του συγκεκριμένου αλλοδαπού στη χώρα και την ύπαρξη των σταθερών οικογενειακών και βιοτικών δεσμών που έχει δημιουργήσει σ’ αυτήν, οι οποίοι, ενδεχομένως, αποτελούν σοβαρούς λόγους, που θα δικαιολογούσαν την παραμονή του αιτούντος στη χώρα, παρά την καταδίκη του. Εν προκειμένω, η απόρριψη του αιτήματος του αιτούντος στηρίχθηκε μόνον στην ανωτέρω ποινική καταδίκη αυτού με την 2001/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, από το σώμα της οποίας προκύπτει ότι ο αιτών ωθήθηκε στην παράβαση για την οποία καταδικάστηκε από μη ταπεινά αίτια καθώς και ότι ομολόγησε αμέσως την πράξη του επιδεικνύοντας ειλικρινή μετάνοια. Περαιτέρω, από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι υφίστανται σε βάρος του αιτούντος στοιχεία που να καταδεικνύουν άλλου τύπου παραβατικότητα εκ μέρους του. Επιπλέον, από τα προσκομισθέντα από τον αιτούντα έγγραφα, προκύπτει ότι αυτός διαμένει πράγματι αδιαλείπτως νόμιμα στη χώρα, εργαζόμενος και ασφαλιζόμενος, τουλάχιστον από το έτος 2002, μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο τέκνα του, τα οποία γεννήθηκαν στην Ελλάδα, φοίτησαν ή φοιτούν σε ελληνικά σχολεία, το μικρότερο δε εξ’ αυτών είναι ανήλικο. Με τα δεδομένα αυτά, η προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του αιτούντος περί ανανέωσης άδειας διαμονής δεκαετούς διάρκειας, ερειδόμενη αποκλειστικά στην ανωτέρω καταδίκη του, χωρίς να προκύπτει ότι αξιολογήθηκαν οι συνθήκες τέλεσης του εν λόγω αδικήματος και οι ελαφρυντικές περιστάσεις υπό τις οποίες τελέσθηκε και χωρίς να συνεκτιμηθούν ειδικώς και συγκεκριμένως οι ανωτέρω ισχυροί βιοτικοί δεσμοί, που πράγματι ανέπτυξε ο αιτών και η οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του και των τέκνων του που γεννήθηκαν και φοιτούν στην Ελλάδα, ούτε το βέλτιστο συμφέρον αυτών, δεν αιτιολογείται νομίμως και επαρκώς, γι’ αυτό και πρέπει να ακυρωθεί, κατ` αποδοχή ως βάσιμου του σχετικού λόγου ακύρωσης.»